martes, 11 de marzo de 2008

Doume a benvida a mín mesmo.

Día 11 de marzo do ano 2008
Comenzo o meu primer blog. Posiblemente os meus coñecidos preguntaranse que fago eu escribiendo en Galego, se case sempre ando falando na lingua dos Reis Católicos.
Estou farto de ver como o galego é unha cousa das olvidadas da nosa sociedade. Digo unha das cousas porque se vos poñedes a pensar, darédesvos conta de que a sociedade na cal nos tocou vivir olvidaronse de moreas e moreas de cousas. Non quero criticar nada se non que o único que quero é decir verdades.......verdades que a moitos lle doeran, e outros pasaran de largo como se non fose con eles.....e despois estarán os que dirán ¡carallo! se hasta ten razón. Iso deixo o gusto do lector.
Non sabedes nin de que cousas estou falando, claro como non vai comigo, para que me vou preocupar "Xoán e Miguel son parvos e eu tamén pero mira non che me preocupa, xa que todos o somos"
Con esta frase xa queda explicada a idiosincrasia social imperante.
Perdeuse a individualidade do pensanmento, ahora xa non se pensa por un mesmo. Ahora o pensamento ven influenciado por correntes ou modas, estas modas non se preocupan de se o resultado está ben ou mal ou de se a palabra leva H ou non que máis dá se somos humanos e temos dereito a equivocarnos (somos todos parvos que máis dá) é se nos presionan collemos un trauma que logo ó teremos que curar nun psicologo.Nunhas liñas máis arriba puxera que se perdera o pensamento individualista,,,,rectifico. Hai algunha persoa que ainda pensa, PENsa en como foder o próximo, unha práctica que hoxe en día está moi d moda. Hoxe non priman as boas notas nin os coñecementos nin a boa persona que es. Hoxe xa a sociedade xa se olvidou de todo isto...........Hoxe en día as persoas que están felices, teñen que ser frías non se poden fiar de ninguén nin de nada....En resumo o máis feliz do mundo e o que viu de todo e fixeronlle de todo ou aínda máis fácil incharono a ostias ben inchado.....Aveces avergonzome de ser humano..... e ti avergonzaste???¿??¿¿¿
E do amor que dicir?¿?Pos non hay moito que dicir......se tes dous dedos de fronte xa pronosticarás o que vou poñer...Pero tranquilo eu voucho dicir para que despois non digas que eu non dixen nada, non vai ser que te traumatices......
E que podes esperar, facer dano o próximo está a orde do día.....quizais porque a xente cada vez é máis inmadura e non sabe o que quere , solo funciona por estímulos......si por estimulos, e a clase de estimulos deixo que a pensedes vos, xa no se mira o interior... pa que..... Se entra por os ollos malo sea que non sexa bó......e se non é bÓ pois.... que putada......
Ó Máis seguro é que non será bó xa que os valores do respeto, da verdade e da compasión desapareceron, desaparecerón cando caeu o muro de Berlín ou incluso antes......
Aveces penso que Bécquer ou Rosalía de Castro cando falaban dese amor Romántico do S.XVIII estaban baixo os efectos das drogas de deseño,porque eu todavía non sei definir moi ben que é o amor, e creo que son contadas as persoas que o saben ¿FÍSICA, QUÍMICA , ESTUPIDEZ? . CREO que o amor de hoxe é igual co da Idade Media é dicir "por combeniencia"
pero máis disimulado porque ahora as persoas van a facultade e fan Masters na Universidade de Masachusets.... (parvos si....pero algo terase que pegar)
Se volvese resucitar Macias o Namorado volvería morrer ó instante o ver que está moi fodido isto do amor......
Creo que xa tedes en que reflexionar por un bo rato, seguro que os olvidaredes rapidamente de todo isto xa que os vai incomodar.....porque fixo que vos resulta familiar........ ou equivocome?¿

jarmando 08

3 comentarios:

Matt dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Matt dijo...

...sinceramente...encantado coa túa benvida...e pra recoller da lembranda o precioso e preciado idioma galega, herencia familiar moitas veces, e por eleccion propia moitas outras; ainda asi, sinto que será máis castrapo que galego o que mostren as miñas verbas...quizais cousa do bilinguismo...
...deixando a un lado o idioma, centrome no máis relevante...sen dúbida son certas, ainda que moitas veces nos doa escoitar a cruda realidade, moitas das cousas que dís...e podo asegurarte, e certifico pola experiencia dun xove inexperto, que nesta sociedade, nesta nova orde social, os que atopan a verdadeira felicidade son poucos, e a maioria deles, tiveron e teñen que pasar polo desprestixo de ser marcados e sinalados, moitas veces so por seren direferntes...e sobre isto, remato dicindo un pensamento que me acolle dende hay tempo..."a felicidade, non é unha meta, éche un camiño, unha forma de vivir"...e digo isto pra quixarme da chamada "neofelicidade", a do nosos dias, perdida entre playstation, coches, diñeiro e borregismo...si señor...non somos máis que borregos k imos dun lado pra outro...
...acabo xa, cunhas esperanzadoras palabras sobre o amor...EXISTE...creédeme...ainda k as veces sexa dificil de atopa...pero no deixedes de loitar...
...unha aperta...

Matt dijo...

...you really know about I talk, aren't?...que es la vida:un cambio de etapas, o una etapa de cambios...¿cuanto costamos?...un millón?, dos?, un euro?, un barril de petroleo?, un saludo del chulo de clase?, la fama entre las chicas del barrio?...preguntenselo cada uno de ustedes, de vosotros, de tues, a ver cuantos son capaces de valorarse...por cuanto se venden, por cuanto dejan de ser uno mismo, y sonreirle al compañero insoportable de clase, pero k tiene enchufes (la vida está muy interrelacionada), o por cuanto dejais al amigo kl tanto le prometisteis fidelidad, por el otro que conoce al amigo de la hermana del vecino del cuñado del amigo que conoce a la cachonda de clase y k ademas tiene un mazda RX8 o un buen mercedes...cuánto?...o respondanse a otra pregunta...cuantos son quien de definirse por ellos mismos, de dar la cara por lo k piensan sin tener k falsear para k no los tachen con el dedo...cuantos se enfrenta a esta mierda de sociedad que nos encadena y nois estruja sin dejarnos ver más allá, donde se encuentra la verdadera libertad...porque recordar...los que se sienten libres es porque no han volado lo suficientemente alto para encontrar las rejas de su jaula...una saludo...y espero k mañana cuando nos lebantemos, mandemos a la mierda las mascaras y las caretas y demos la cara como hombres libres que estamos encadenados...
...un saludo...